Mijn moeder is van 8 mei 1918. Dit jaar zou ze dus 100 geworden zijn. Ze leefde in een tijd waarin het leven eenvoudig en te overzien was. Moeder diende voor haar trouwen bij een deftige familie. Daar poetste ze het zilver, hielp er in het huishouden en kookte. Eenmaal getrouwd werkte ze niet meer buitenshuis maar zorgde voor man en kinderen, voor huis en haard.
De kost werd verdiend door de mannen. We doen een willekeurige duik in het werkzame leven van een eeuw geleden. De paalmeester inde het geld op schepen, een erfscheider stelde de grenzen vast (voorloper van de rijdende rechter), een pakkoper was actief in de was- en strijkindustrie, de passementswever maakte servetten en tafellakens. Een pennist was een klerk of schrijver, een planeetkramer iemand die op kermissen voorspellingen deed aan de hand van de stand van de sterren. De veldwachter hield orde. Ook in het medisch circuit hield men van eenvoud, de pisbeziener bekeek de urine van zwangere vrouwen. Niet te verwarren met de piskijker want dat was een kwakzalver. Enkele beroepen kennen we nog steeds, zoals bijvoorbeeld de notaris en het hoofd van de school.
Dorpse beroepen
Ook in Alphen kenden we zo onze dorpse beroepen. Een kleine greep: Piet de postbode, Hannes de smid, Johan de mulder (molenaar), Bertus de automaat (petroleum en olie). Piet de melkboer, Janus de slotenveger en Grauwtje, de beerleider (ter bevruchting van de varkens). Bart van de Wert was melktuitenophaler, Tinus Smits kolenboer, Tontje van Wijchen parlevinker, Harry van Dijk manden- en klompenmaker en Jo de Koster, de aanroeper (aankondiger van overlijden.
Eén vrouw had haar eigen nering, dat was Bertha de Groene. Zij zorgde als baakster voor kraamvrouw en pasgeboren kind.
Eenvoud, tja dat is nu ver te zoeken. Aan de horizon dagen de nieuwe beroepen: cyber securityspecialist, business intelligence manager en ethisch hacker.
Krijg je heimwee en wil je nog even terug naar de eenvoud?
Terug naar toen?
Laat je dan meevoeren naar Het Dorp van Wim Sonneveld, te vinden op: