Qua taal gaat er af en toe wat mis in mijn woordkoppeling. Mogelijk heb je het al wel eens gemerkt, kreeg je een bericht met daarop fijne verhaardag of gelukkig nieuwhaar. De gemiddelde mens is gedurende zijn leven flink aan verharing onderhevig. Toch moet ik er mee opletten. Zeker bij mijn broers, althans bij diegenen met kaalslag.
Nu de woordenschat van de kleinkinderen, Rowan (5) en Malou (4), meer en meer toeneemt kom ik qua taal in de knel. Tijdens het oppassen op vrijdagmiddag stoot ik dan ook nogal eens mijn hoofd.
Een snoepje is geen snoepje maar iets lekkers uit de pot. Een laars is geen laars, ook geen snowboot, maar een sneeuwlaars. Sinterklaas bracht het spel Paw Patrol. Na mijn uitroep ‘Oh jongens wat leuk, is dit een Engels spel,’ riep Rowan geïrriteerd: ‘Néé oma, het is Nederlands en óók den Bosch.’ Vooral dat laatste dat deed het hem natuurlijk. Hoe dom kun je als oma zijn.
Oh, en dan is er nog de onesie, een soort huispak uit een stuk. Mijn zoon Hans had vroeger een hansop. Zoiets is het. Ik sprak de onesie verkeerd uit…o-néé-sie. Helemaal fout, de reactie wil ik je echt onthouden.
Met het winterse weer in aantocht kregen de kinderen nieuwe flanel pyjama’s. Malou met Shimmer en Shine portretjes. Dat zijn meisjes met rode en blauwe hoge staarten. Om niet qua taal onderuit te gaan moet ik nog even goed oefenen op de uitspraak. Gelukkig heeft Rowan een gewone pyjama met sterren. Daar kan weinig mee mis gaan.
Inmiddels dacht ik de eenhoornsloffen van Malou onder controle te hebben. Maar kindervoeten groeien sneller dan je denkt. Ze draagt nu flamingosloffen. Ook inprenten dus.
Natuurlijk zijn er ook smeltmomentjes:
Malou bij toiletgang: ‘oma houd jij ook zo van onderbroekjes met poesjes met een strikje erop?’
En terwijl ik mijn lippen stift: ‘Ik houd ook zo van lippentipt oma.’
Rowan bij het kijken naar de jaarringen van een boom. ‘Jij hebt ook een ring, oma.’
Malou terwijl de poes langs mijn been loopt: ‘Sam denkt dat jij een brokje bent, oma.’
Daar kan ik gelukkig op teren.
Zo vertederend! Jens kon vroeger zijn eigen naam niet zeggen, dan riep hij ‘jij moette de door’ als hij ergens niet door kon 🙂
Geweldig Koosje!
Madelief, inmiddels 17 mnd, zit niet op haar billen … maar op haar bonbons
Ik begin me op kleinkinderen te verheugen!
Lippentipper, woord voor in de volgende Van Dale!
Ik doe hem door naar Wim Daniels…