Soms word je verrast in het leven. Zo voelde dat voor mij vandaag toen ik op Twitter het berichtje van de Gelderlander zag. Een bijna Engels aandoend plaatje van het oude gemaal aan de Schans, de buurtschap waar ik ben geboren.
Herinneringen borrelen op…1964, het is een week na de eerste communie van broer Appie. Mijn vader is ziek en familie uit Maasbommel is op bezoek. Tegen de avond wil broer Toon nog even uit vissen. De vishengel wordt uit het achterhuis gehaald. Hij draait enkele sneetjes wit brood tot bolletjes. Dat is het aas voor de vissen. Neef Rien gaat met hem mee. Tussen de straat en het gemaal is een stenen muur die een bruggetje vormt, daarop gaan ze staan. Er staat die dag een sterke stroming. Al snel heeft Toon beet. Trots laat hij thuis de enorme vis zien. Ze hebben de smaak te pakken en besluiten nog een keer te gaan. Broer Appie gaat met hen mee. Gedrieën houden ze de dobber goed in de gaten. Waarschijnlijk heeft Appie te lang in het water getuurd. Hij wankelt en valt naar beneden in de sterke stroom van de wateruitlaat.
Aan de korte kant
Het water staat niet zo hoog, maar Appie is met zijn zeven jaar aan de korte kant. Tot aan zijn nek staat hij in het water. Het kost hem veel moeite om zich in de stroom overeind te houden. Rien holt naar ons huis en haalt versterking. Toon staat doodsangsten uit. Oom Bart rent met Rien mee naar het gemaal. Met een touw van slager Eb Story wordt Appie na 20 minuten op het droge getrokken. Het communiepak is door en doornat. De communieschoenen is hij kwijt.
Een aantrekkende werking
Het gemaal heeft op meer buurtkinderen een aantrekkende werking. Zo trapte buurjongen Hans van Lent bij het gemaal op een stuk sloophout. Daaraan zat een grote roestige spijker (maat vierduimer), deze stak dwars door de voet van Hans. Broer Theo zou de spijker er wel even uit trekken. Toen dat niet lukte werd de oudere broer Adrie ingeschakeld. Tot slot pakte vader Frans door. In een flinke ruk trok hij het stuk hout met de vierduimer van de voet. Een pijnlijke manoeuvre. Maar Hans heeft er niets aan overgehouden, hij heeft nog zeker veertig jaar bij Avios gevoetbald.
De vergroende ruïne kleurt nu de vergeten tijd. De bond Heemschut pleit voor het behoud.
Daar ben ik voor!
Klik hier voor het artikel van de Gelderlander
Mooi verhaal, voor mij is het een dierbare herinnering van mijn roots. Ik ben geboren in het huis van mijn opa die de “ beheerder “ was van het gemaal, vroeger toen we inmiddels in Beneden Leeuwen woonden, reden we vaak over ‘t slinger dijkje. M’n vader en moeder konden er niet over uit dat er niks aan gedaan werd; aan ‘t gemaal van opa dat in 1961 afbrandde ; sindsdien is er nog steeds niks mee gedaan! 58 jaar staat het zo verloren te kijken……
Deze verhalen hoorde ik op verjaardagen.
Mooie herinneringen
Deze verhalen hoorde ik regelmatig op verjaardagen.
Mooie herinneringen.
Wat een heerlijk verhaal
Via jan kunnen wij meegenieten.
Wij kijken al weer uit naar de volgende
Buurtjes jan en Cint
welkom op mijn site, buurtjes van Jan
Blijft leuk om zo stukjes van jouw jeugd te lezen! Je ziet het zo allemaal voor je!
Dit soort herinneringen blijven je altijd bij. Leuk om die van jou te lezen!
Mooi relaas Koosje. Wat een vrijheid hadden kinderen toen in vergelijking met nu. Ouders waren veel minder beschermend dan nu dat hun kinderen iets “ergs” zou kunnen overkomen. Dat de communieschoenen verdwenen waren zullen ze wel “erg” gevonden hebben neem ik aan.
Als een film komt jouw verhaal mij voorbij Koosje.
Je kunt de sfeer en opwinding voelen, stoer en onbevangen erop af. Ja en EHBO aan huis brrrrr …..
Ik ga graag dit monument eens met je bewonderen
groetjes Maud
Heel herkenbaar , zo ging dat in onze jeugd altijd op randje
We kenden geen gevaar
Gelukkig liep het vaak goed af
Groet Ger
Maar ook Rien (toen nog Rini) heb ik eens met fiets en al de sloot in zien rijden. Achterom kijkend en met één hand aan het stuur… En met de vrije hand al zwaaiend afscheid nemen van een schoolvriend dan weet je dat een incident niet lang op zich laat wachten! Mooie anekdotes die allen goed zijnn afgelopen. Hopelijk geldt dit ook voor het oude gemaal aan de Schans.
Ik zie het zo voor me de hengelende broers,
het wild stromend water en natte pak en voel die grote spijker. Au!
Mooi getroffen en invoelbaar, Koosje.
Riet M
Mooi verhaal heel herkenbaar