Pas je op en kijk je uit? En heb je je pasfoto bij je?
Met een koffertje dat in de wandelgangen de wat vreemde benaming ‘abortuskoffertje’ droeg, vertrok ik. Daarin de ingrediënten voor mijn eerste tienertoer: brood, sinaasappel, een Mars en een lange zelfgemaakte paarse jurk.
Zo begon voor Annie, Sjan, Ger en mij de wereldreis in eigen land. De regen reisde met ons mee. De hele week. We nestelden ons in een coupe met andere jonge gelegenheidsreizigers. De ruimte veranderde al snel in een dagverblijf voor giebelende geiten. De conducteur had zijn dag. Een soort zoals je vaker op verjaardagen ziet, de getapte oom. Zijn pet werd al snel met Annie gedeeld. De kniptang hield hij zelf. We gingen de trein niet uit. Hooguit even op en neer naar de restauratiewagon of het toilet.
Per dag kozen we een bestemming. We treinden naar Valkenburg, Maastricht, Groningen en Zeeland. De kust lokte ons even naar buiten, maar onze geschrokken tenen zochten erg snel de droge sokken weer op.
Aan het einde van de treinweek reisden we naar Blerick. Naar een disco die al vroeg op de avond geopend was. Op het wiebelende treintoilet wurmde ik me in de lange jurk. Je wilt je in het zuiden toch een beetje modern vertonen. Na de laatste dansmoves wisselden we weer van kleren. De laatste pont in Lith verwachtte ons. Met vertraging rolde de trein perron Oss binnen. Gehaast vergat ik mijn koffertje. Door de consternatie waren we te laat bij het veer. Er zat niets anders op dan in Lith over de enge hoge stuw te lopen. Daarna banjerden we dwars door het weiland richting de dijk.
De verlaten koffer
Drie maanden later klonk bij ons thuis de voordeurbel. We keken elkaar geschrokken aan, er belde nooit iemand aan de voordeur. Op de stoep stond een keurige heer. Met op zijn jas het logo van de NS. In zijn hand mijn koffertje. Blij als een kind klikte ik het op de keukentafel open. Een zware schimmellucht trok de keuken in. De sinaasappel was in opperste staat van ontbinding geraakt. De paarse jurk was er ook niet frisser op geworden.
Dat gaf niet, immers de nieuwe najaarsmode lokte.
Zeer herkenbaar die tienertoertijd! De eerste stappen buiten Maas en Waal! Vergezeld met de nodige lol en giebels!!!
Inderdaad voor het eerst op pad in het buitengebied…
Weer een leuk verhaal,de jeugd van tegenwoordig zou met zo eenreisje geen genoegen nemen.
bedankt en tot de volgende blog.
juci.
Ha Juci, nee voor de trein komt men het bed niet meer uit…
Groetjes, ook aan Willem!
Koosje
Dag Koosje,
Weer een prachtig verhaal, met mijn vriendengroep ook vaak over de stuw gegaan, kwam door bar dancing Hertog Jan van Brabant natuurlijk.
Ha Henk, ik dacht dat wij als enigen zo gek waren om over de stuw te lopen..Zo zie je maar weer..
Super leuk verhaal Koosje top
Dank Mieke!
Leuk verhaal Koosje. Wel heel gewaagd om na het missen van de pont over de stuw te lopen.
Ja dat lopen over de stuw was voor mij een eenmalig gebeuren. Het geluid van het verval van het water is angstaanjagend..
leuk verhaal, Koosje, was dat Annie met de NS-pet???
Ja, ikzelf ben ook een aantal keren met de trein in 1 week naar diverse plaatsen geweest in Nederland, mijn verkering was toen net uit, kocht toch een rail-runner en ging alleen op stap, zelfs
Barneveld deed ik aan.
Ja, dat maak je tegenwoordig niet meer mee dat iemand van NS
spulletjes thuis afgeeft.
Laat je het liggen in de trein, wie is er zo goed om dat af te leveren bij gevonden voorwerpen?
Jullie hebben in ieder geval een aparte en leuke en spannende dag gehad, zoiets blijft je eeuwig bij,
groet,
Jeannette
Oh Barneveld, ook heftig, plaats van boer Koekkoek…
Ja mooie reizen met die tienertoers. Ik deed mee, heel Nederland door!
Ohhh ik kijk er vanop. Half Nederland zat ik de trein…
Weer mooi verhaal Koosje!
Dank je wel Henk!
Avonturen, heerlijk die meidenlol in de trein, en dan ook nog zo’n persoonlijke dienstverlening vanuit NS ! Andere tijden….. en herkenning Maud
Ja Maud, die service van de NS gaan we nu niet meer meemaken….
Leuk Koosje. Prachtig geschreven!
Dank je wel Rita, het was een ongekende tijd, vooral de service van de NS