Een poedel!

De vrouw naast mij in de kappersstoel zat in de wachtstand. Ik rook haar. Nou ja niet haar, maar de vloeistof waarmee haar rollers waren ingezet. Een penetrante lucht,  goed voor een  maandenlange stijve krul.
Je ziet het nu nog maar weinig, de permanent is hier een gepasseerd station.  Een opgeföhnde asblonde coupe bepaalt hier het stadsgezicht.

Rond mijn dertigste kreeg ik het op mijn heupen. Ik wilde me aanpassen aan het stadse leven en veranderde mijn naam. Koosje werd Koby. Maar na een half jaar was ik uitgekeken op Koby. Van naamsverandering moest ik het dus niet hebben. Daarna probeerde ik een ander uiterlijk. Ik liet een permanent zetten; het werd een stoere look en vooral niet zo een als mijn moeder had.
Zij droeg altijd een permanent. Dat was nodig want er was weinig tijd voor de kapper. De gemiddelde huisvrouw had de handen vol aan het grote gezin; de kook, de was en de plas. Onze moeders leken op elkaar, met dezelfde permanent  boven dezelfde schort. Als het weer even tegen zat dan hielden de meesten het droog met een hoofddoek of regenkapje.

Mijn permanente krullen

Terug naar mijn permanent. Voor een prachtige bos krullen moest ik iets over hebben.  Roller voor roller werd ultra strak met fixatievloeistof ingedraaid. Een laag schuim werd als slagroom uit een spuitbus over de rollers heen gespoten. Daaroverheen kwam een beschermende laag aluminium folie. Dan waren we er nog niet, het hoofd werd lange tijd onder de droogkap gezet, een harde bel bewaakte de intrektijd. Gelukkig maar,  want ik was bang dat mijn haar door de hitte zou gaan schroeien.  Daarna werd de stinkende vloeistof langdurig uit het haar gespoeld en met een neutralisatievloeistof behandeld. De rollers werden gevangen in een netje, ik werd opnieuw onder de kap gezet.

Het moment suprême

En dan was het eindelijk zo ver, de krullen kwamen tevoorschijn. Ik leek een poedel met een houdbaarheid van 6 maanden! De bosschage werd ruim met shampoo gewassen en gedroogd. Een flinke laag Wella haarlak kon het model niet redden.
Ik moest het er mee doen. Bij stoere krullen hoort een stoere look.. Onder de broek droeg ik groene rubberen laarzen.

Het feministische tijdperk was in aantocht.

14 antwoorden op “Een poedel!”

  1. Leuk geschreven Koosje en ook herkenbaar! Heb je trouwens ook weleens een frans model gehad! Heb pasfoto’s met diverse modellen.

  2. Je zag er super flower-power uit, het zal toen erg hip geweest zijn. Je kon er zo mee in een modemagazine! Maar leuk beschreven Koby. Het was bij ons iedere week feest, bij elkaar de krul spelden er in op zaterdagmiddag en dan om de beurt onder de droogkap, die centraal opgesteld stond in de huiskamer!

  3. Hoi Koosje,
    Herkenbaar!
    Ik heb ook nog zo’n foto met kunst krullen.
    Ik denk nog eens over herhaling. Was toch leuk.
    Stond jou ook heel goed. Samen een eigentijds permanent 0.20?

  4. Hoi hoi,
    Ik weet niet waardoor je stoerder lijkt: door je krullen of door je fantastisch gewaagde outfit! De broek hoort wel bij de krullen : je zag er fantastisch uit!!
    Ik ben niet verder gekomen dan papillotten (die mijn vriend ’s avonds indraaide!) maar mijn krullen waren net zo mooi als permanent. Zonder stank!!!!

  5. hi ha hi….long time ago, en onherkenbaar Koby,
    wat een ijver voor wat metamorfose en identiteit hè….
    Ik heb alleen mijn naam maar gewijzigd….
    leuk verhaal Koosje!
    groetjes, Maud

  6. Ik heb heel wat permanentjes gezet. De spuitbus hadden we toen nog niet. We gebruikten een sponsje om te deppen en het schuimde inderdaad.
    Jeugdsentiment
    Het resultaat mocht er zijn wat een geweldige bos krullen.

Reacties zijn gesloten.