Op de tenen trippelen ze mijn slaapkamer binnen. Links en rechts schuiven ze naast mij onder het dekbed. “Oma ben jij al wakker, wij hebben vandaag toch les van jou in het klasje?’ Met het zand nog in de ogen bekijk ik de wekker, half 7, tja het zijn vroege leerlingen.
Het coronavirus zit gelijk in mijn hoofd. Maar vanochtend is er afleiding en draai ik het schoolklasje aan de hand van het thuisschema.
De kleinkinderen zitten op de Vrije school. In de kleuterklas spelen ze vooral veel. Hun kinderlijfjes groeien als kool en daar past vooral spelelement bij. Pas als ze wat ouder zijn, zo met het wisselen van de tanden, wisselen ook de leerelementen en komt taal en rekenen om de hoek kijken.
Na het opstaan, aankleden en ontbijten zitten we om half 9 op schema in de kring en vuur ik vragen op hen af. Dat is niet de bedoeling. ‘Jij mag niet praten oma, in de kring praten de kindjes,’ roept Malou. De moderne klas is anders dan vroeger. Ongevraagd iets vertellen werd toen snel gestraft met een laagvliegende bordborstel of een tik met een gemeen latje.
‘Vertellen jullie dan maar, Rowan begin jij maar.’
‘Nou, ik droomde vannacht een fijne droom, maar werd door een bons wakker, ik was op de grond gevallen. Toen ben ik weer in de slaapzak gekropen en heb verder geslapen.’
Ook Malou had zo haar nachtelijk gebeuren: ‘ik kon helemaal niet slapen, ook niet toen ik heel veel schapen had geteld.’ Ze keuvelen nog even door. Over de euritmie, die les staat vandaag op het programma. ‘Dat kan vandaag niet doorgaan oma, want jij kent de dansjes niet en wij weten ze ook niet uit het hoofd.’ Dat lijkt me sterk, maak ik knik begrijpelijk. ‘Mogen we dan op de tablet,’ vraagt ze.
‘Nee dat gaat niet, op school hebben jullie geen tablet en oma volgt het schema van jullie klas. Ze laat een zucht en rolt met haar ogen. Na de kring is het 09.00 uur en is er een vrij speeluurtje. Ze trekken de spelletjes Blokus en Memory uit de kast. Ik geniet van mijn eerste bakje koffie en check mijn lijstje, het is tijd om het fruit te schillen. Met een bordje met stukjes mandarijn en peer kom ik terug uit de keuken,
Sterilisatie van handen en snoeten
‘Jij zei gisterenavond dat we onze lolly’s deze ochtend mochten op eten.’ De gekregen lekkernij van de vorige dag zijn ze niet vergeten. ‘Vooruit dan maar, als jullie maar wel even rustig gaan zitten en niet rennen met zo’n ding in je mond.’ Tevreden likken ze de plakzooi weg. Voor mij de hoogste tijd om de sterilisatie van handen en snoeten ruimhartig in te zetten. Ook de klinken neem ik mee.
Het is 10 uur en tijd om de speelplaats op te zoeken. Met de meegebrachte krijtjes maken we op de stoeptegels achter in mijn tuin een hinkelparcours met cijfers. Ik probeer het springtouw uit, dat maakt weinig indruk. Daarna is er de speurtocht. Tien knuffels hebben zich verstopt en worden gelukkig allemaal weer gevonden.
Binnen sla ik voor het voorleesmoment het boek Otje van Annie M.G. Schmidt open. Ze vleien zich luisterend tegen me aan. Daarna is het tijd om te eten. Het is half een als de broodjes knakworst in de buik zitten.
‘Weten jullie welke dag het morgen is? Morgen begint de lente en meestal gaan in de lente de koeien uit de stal en voor het eerst de wei in. Dit jaar gaan de koeien wat later naar buiten want de weilanden zijn nog te nat.
Alles op de tablet is interessant. Ik klik op het filmpje van twee jaar geleden van Jos Kruisbergen.
Na een lange winter op stal zien de koeien voor het eerste weer het daglicht buiten, van gekkigheid springen ze al bokkend de weide in. Ze snuiven aan het verse gras en dansen de zomer tegemoet. Mijn twee leerlingen kunnen geen genoeg van het filmpje krijgen en hebben ook zin in de lente. Spontaan wordt de 21ste maart als verjaardag van Rowan’s knuffel Schaapje aangewezen. Om 13 uur sluiten we af met een liedje en bedanken we de natuur voor al het moois.
Stilte voor de grote storm
Na de middag mogen ze zelf op de tablet …! Ik zie ze genieten van de kinderfilmpjes. Invaljuffrouw zijn is vermoeiend maar er zijn ergere dingen. Ik denk aan Hans en Tammy die beiden werken op de radiologie afdeling in het streekziekenhuis Rivierenland in Tiel. Hoewel het nu nog betrekkelijk rustig is is het geen fijne plek om te zijn. De afdelingen zijn heringericht, veel bedden staan opnameklaar, de mondkapjes zijn schaars. De eerste patiënten met het virus zijn gearriveerd. Maar het is duidelijk een doodse stilte voor de grote storm.
Inmiddels zijn Rowan en Malou weer bij hun ouders in Tiel. Voor nu was dit even mijn laatste vrijdagse oppasdag. Komende weken gaan ze op die dag naar de opvang bij het Sprookjeskasteel in Tiel. Geen idee hoe lang dit gaat duren. Gelukkig is er de skype en het beeldbellen.
Frank en vrij weer naar buiten
Net als de koeien moeten ook wij geduldig wachten. Wat zullen we blij zijn als binnen weer buiten wordt en we frank en vrij kunnen gaan en staan waar we willen.
Wil je alvast wat van de vrijheid proeven? Klik op het geweldige filmpje van de bokkende koeien. Een glimlachmoment!
https://www.tweestromenlandinbeeldengeluid.nl/films/natuur/koeien-bokken-de-wei-in/
Leuk die keinddrs die jou ook weer een lesje leren en laten weten hoe t niet moet. En die koeiendans blijft magnifiek toch.
Ook hoe die uiers erachteraan hobbelen. Bende al op weet de koprol -Ö- ???
Nee ik lig nog niet op schema met de koprol… 🙂
Ontroerend lief en geestig!
Je was zeker moe na afloop Koosje. Jouw blog past zo in een opvoedkundig tijdschrift.
Zie het VK magazine van deze week!
Hartelijke groet, Riet.
Na de les de beentjes op de bank….tot de spelletjes zich weer aandienden.
Ha Koosje, leuk die omaschooldag, maar ook wel pittig als half zeven bv al de schoolbel gaat onder je warme dekbed. De lentekoeien zijn hilarisch, hierna sukkelen ze dromerig door het Engelse raaigras de rest van de zomer, maar dat eerste begin van weer los in het weiland lopen na de een winter op stal. Zullen wij ook zo springen na de virale ophoktijd??
Ja wij gaan ook uit ons dak, ik oefen in ieder geval al vast een koprol …!
Wat leuk geschreven Koosje en leuk dat we mee mogen genieten hoe jij de schoollessen juffrouw ( invaljuf) zíjn even overneemt voor Rowan en Malou Geweldig
Het was leuk maar ik hoop ‘mijn leerlingen’ snel weer life te kunnen zien.
Leuk stukje juffrouw oma Koosje, en ook goed de les verzorgd!
Het valt niet mee om zo’n schooldag in goede banen te leiden, alle respect dan ook voor de juffen en meesters die dit elke dag doen!
Dank je wel Hans en graag gedaan!
Jullie succes en sterkte komende weken!!
Liefs Koosje