Als ik naar buiten kijk voel ik de winter…
Daarom vandaag een stukje uit mijn jaargedicht De kleuren van Maas en Waal.
De winter
Koning Winter dient zich aan, de vorst laat soms van zich horen. Het geeft de spruiten en boerenkool een extra smaak.
De eerste sneeuw valt als poeder over de geploegde akkers.
Gemeentewerkers haasten zich naar de werf en strooien ruim met zout.
De slee komt van de zolder, de schaatsen uit het vet. Het is genieten op wielen en grienden, stille getuigen van het eens zo hoge water.
Het ijs op sloot en wetering vertoont de eerste barsten, een waaghals komt thuis met natte voeten.
We tellen af. In de verte klinkt een kerkklok.
Het totale jaargedicht lees je hier:
Hoi Koosje, ik had al een leuke recensie geschreven maar niet op versturen gedrukt. Ik heb alle jaargetijden doorgelezen en ook ik ben altijd weer blij dat ik in een land met seizoenen woon en dat jij dat dan ook zo mooi verwoord. Chapeau, Ellen
Ja het ene volgt het andere op Ellen, dat is wel zo verfrissend. Stel dat we altijd in de snikhete zomer leefden…ik moet daar niet aan denken!
Mooi sfeerbeeld Koosje!
Dank je wel Arnold!
Mooie be-leving in woorden gevat!
En gelukkig dat het nog ‘wintert’ hè ?!
ijskoud maar wel lekker Maud!
Mooie be-leving in woorden gevat!
En gelukkig dat het nog ‘wintert’ hè ?!
Gedicht maakt me even stil. Dank
Dank je wel Tineke!
Mooi Koosje, herkenbaar, vooral de waaghals…
Ja, die waaghals…
Ik voel met je mee Koosje!
Dank je wel.
thankzzz.
Mooi Koosje
Dank je wel Henk!!!