Deze zondag toog ik met broer en schoonzus naar de tentoonstelling van de 75-jarige harmonie in Alphen aan de Maas. In de afgelopen periode hebben de muzikanten uit Alphen en Dreumel de handen in elkaar geslagen, ze vormen samen één muzikaal geluid.
In mijn jonge jaren, toen ik nog dons op mijn benen had, meldde ik me aan bij de drumband in Alphen, ik wilde graag net als mijn buurmeisje Francien het drummen onder de knie zien te krijgen. De dirigent van de club gaf ons beiden stokjes mee om thuis te oefenen. Op de ijzeren plaat van de waterput oefenden we in ritmisch slaan met de drumstokjes. Het tikken van de drumstokjes klonk heerlijk op dat ijzer, maar het was niet gelijk. Francien sloeg er in de maat op los, ze is iets verder gekomen dan ik. Ze kreeg ook het trommeltje. Ik niet. Ik zag Francien tijdens de tentoonstelling op een foto terug. Haar plezier spatte er vanaf.
De expositie verraste me. Veel oud dorpsgenoten kwamen op foto of film voorbij. Met aandacht drummend, toeterend of blazend met bolle wangen. Heel wat jongeren kregen door de tijd heen de muziek met de paplepel ingegeven. In de dorpen zie je dit fenomeen nog steeds. Hier in de stad zijn er de muziekscholen waar je een instrument leert bespelen. Samen muziek maken doet wat met je, of je nu in een drumband, fanfare of bij een koor zit. Muziek verbindt, het zorgt voor een stukje cement in in alle lagen van de samenleving.
De rondgang langs de foto’s en krantenartikelen liet een grote stroom van muzikanten zien. Op de foto van 1950 zie je de fanfare St. Lambertus. Uiterst links oprichter, burgervader en dijkgraaf Johan de Leeuw. Naast alle functies was hij ook dirigent. En uiterst rechts zie je een beeld van mijn vader, terwijl hij op de tuba blaast. Nu hoor ik jullie zeggen, hij was toch jong al kaal. Dat klopt, maar de leden hebben feesthoedjes op. Welk feest er was weet ik niet, maar de tentoonstelling in ogenschouw nemend rukte de fanfare en drumband wekelijks wel uit voor een festiviteit, een jubilaris of een feestdag.
Tijdens de expositie hoorde ik dat mijn vader soms rechtstreeks, gehaast na het melken van de koeien, aansloot en snel een nette broek over zijn werkbroek aandeed. Ik herinner me dat hij na terugkeer van een oefenavond of optreden de tuba uit elkaar haalde en uiterst nauwkeurig de onderdelen schoonmaakte.
Maar het meest bijzondere was voor mij een oude film. Ik zag mijn vader lopend met de tuba voorbij komen. Een levend beeld. Daar werd ik even stil van.
Foto @ Werkgroep historisch Alphen aan de Maas
https://www.alphenaandemaas.com/WHAM/Muziek.html
Mooie foto’s van toen en nu!
Muziek brengt mensen gezelligheid en bij elkaar.
Waar je ook bent,groet van je nicht
Dank Doortje!
Proficiat met het muzikale jubileum van Jo!
Heel mooi.
Dank Henny!
Leuk sfeerbeeld van een muzikaal dorp
Onze muzikale zwager Jo de Jong is ook gehuldigd: meer dan 25 jaar lid
Ja, ook aan jullie kant is muzikaliteit te bespeuren.
Wij vieren dit weekend met het JeroenBosch koor het 55 jarig jubileum. Ongelooflijk lang. Ook de dirigent weet van wanten, 35 jaar slaat hij de maat.
Wat een mooi verhaal Koosje
Zal een leuke middag voor je zijn geweest
Al die mooie herinneringen van vroeger.
Dank Thea, en ja dat was het zeker
Heel mooi Koosje.
Ook mijn vader was muzikant in de dorpsharmonie Fanfare Aurora in Heesch. Hij sloeg de grote trom. Die trom werd op de rug gesjord van de man die voor mijn vader in de optocht liep. De dag voordat de harmonie weer zou optreden stond de grote trom opgepoetst klaar in de goei kamer van ons huis.
Ah Tonnie, jouw vader had ook een ritueel, die drager ook bijzonder!
Treffende beschrijving Koosje van de gevoelens die los komen bij het aanschouwen van de geschiedenis. Je zet het ter plekke om in herinneringen.
Ook ik heb daar gisteren genoten.
Ach je bent ook geweest, wij in de ochtend!
Heel mooi Koosje!!
dank Riet
Geweldig Koosje, zo herkenbaar en met liefde geschreven.
Je kreeg het zelfs voor elkaar dat ik bij de laatste alinea vol schoot.
Dank voor je reactie Marga, het was bijzonder
Dank voor je rectie Marga! De tekst kwam binnen begrijp ik!
een kippenvelmoment… om je vader zo te zien op de film.
Maar ook een waar je heel warm van wordt denk ik…
Dank je wel Gerda, vader is in 1965 overleden en liep ‘levend’ het beeld weer in…heel bijzonder
Ontroerend om te lezen…
Dank Sjanet
Wat bijzonder om daar zo onverwacht je vader terug te zien Koosje. En bewegend beeld heeft dan nog meer impact dan een foto.
Je een heel ‘levend’ moment Tamara!
Mooi verhaal Koosje
Vroeger kwam de harmonie nog zomaar door het dorp gelopen of speelde zomaar ergens op een platte kar!
Waren mooie tijden!!
De platte kar, oh ja ook zo bijzonder