Oranje perikelen

Waar zijn ze gebleven, de Van Hanegems, de Neeskens en de Cruyffianen? Daaraan moest ik denken bij een vreselijk tegenvallende wedstrijd van het EK. Welke wedstrijd? Ja, dat kun je zelf denk ik wel invullen. Was vroeger dan alles beter en rustiger? Nee, dat niet! Maar je had De Generaal, de ijzeren Rinus Michels. Zijn woord was wet. Hij was de enige deskundige in Nederland. En nu, nu heb je in elke huiskamer en aan elke actualiteiten- en sporttafel alleen maar deskundigen. Mensen die zelf nooit een bal hebben aangeraakt en van opstellingen veel kennis hebben.

In 1974 kende ik alle namen van de voetballers. We zaten voor de televisie, elke stoel was gevuld. Geen drankjes met ijsblokjes, bittergarnituur of krakende chips. Nee, geen enkele afleiding. Bij zo’n wedstrijd hoopte je maar dat de televisie niet uit zou vallen. Mijn moeder en ik keken ook mee; we werden min of meer gedoogd, maar voor de televisie langs lopen of praten was niet aan de orde. Laat staan domme opmerkingen maken over de buitenspelval. Het bezoek aan de toilet werd uitgesteld, in de pauze was het druk met afwateren.

Dat het met de moraal van het Nederlands elftal een enkele keer ook eens misging, is bekend. Na een beladen wedstrijd wilden de gestreste mannen hun gespannen kuiten afkoelen in een zwembad. Bij toeval liepen daar ook schaarse meisjes rond… Ach, niets is een voetballer vreemd.

Nu, vijftig jaar later, zingt het jaartal 1974 nog dagelijks rond. We bewieroken die magische ene keer, die ene finale waarin we, nee zij, zilver met een gouden randje behaalden. Nu probeer ik de namen van de spelers te onthouden. Dat vraagt veel van het ouder wordende geheugen. Maar het doet me goed dat ik, nu in 2024, ben doorgedrongen tot de top drie in onze familievoetbalpool. Ik laat een grote schare deskundigen achter me.

Foto: Koosje

Tip: Lezing 28 september in het markante Bondsgebouw in Druten aanvang 14 uur.  Thema: Jaren vijftig. Laat me vooraf weten als je aanwezig wilt zijn,