In de jaren ’60 keken we uit naar onze zestiende verjaardag. Dat was het moment waarop de brommer lonkte. In die jaren lieten vooral jongens met de keuze van hun brommer zien wie ze waren. Je had jongens die kozen voor een Puch met een hoog stuur. Rechtop gezeten genoten ze van hun ritjes. Vooral op de Puch zag je studentikoze, wat artistiekere types. Soms had een Puch een buddy seat, waarop gepronkt kon worden met een nieuwe vlam.
De tegenhangers hiervan waren de nozems. Zij gaven hun voorkeur aan een buikschuiver, zoals de Kreidler Florett of de Zündapp. Ze werden ook wel vetkuiven genoemd. De vettigheid kwam door de brillantine die het haar strak in model hield. Achterop een buikschuiver zag je nogal eens een hoog opgetoupeerd meisje, dat innig met haar armen om zijn middel geslagen zat. Het maakte niet uit welke brommer je had, maar achter op het spatbord zat altijd een blikken plaatje. Je ging verzekerd op pad!
Mee in de vaart der volkeren
Ook ik wilde in de jaren zestig mee in de vaart der volkeren. Ik mocht van mijn moeder haar Solex gebruiken. Eigenlijk was het een truttig en antiek ding waarmee je liever niet gezien werd, ik was dan ook blij dat ik de overstap naar mijn eerste brommer, een Spartamatic, kon maken. De motor was soms wat nukkig, dus ik moest regelmatig de bougies doorblazen.
Mijn broer Toon was rond zijn zeventiende ook aan een brommer toe. Nadat hij zijn eerste baan bij timmerbedrijf Bartje Driessen in Dreumel had gekregen, sprokkelde hij van zijn spaarcenten zijn Tomos bij elkaar. Op de foto zie je hem trots als een pauw staan. Natuurlijk wilde hij in het uitgaansleven zijn aanwinst showen. Maar tijdens een avondje uit in Bar Hertog Jan van Brabant in Lith bleek zijn nieuwe Tomos gestolen te zijn. Ondanks een grote zoektocht werd de brommer niet meer teruggevonden. Gelukkig hebben we de foto nog! Maar voor hem was het natuurlijk vette pech.
De wereld in versnelling
Elke tijd kent zijn veranderingen, en dat zie je op dit moment ook in het straatbeeld. De huidige jongeren, soms nog kinderen, stappen massaal op de Fatbikes. Van rijden is nauwelijks sprake het is meer slalommen in een hoog tempo. Achterop de buddy seat zitten meestal een of twee leeftijdgenoten. Vaak druk in gesprek met elkaar, wat heel knap is, want ze hebben natuurlijk ook nog de mobiel te bedienen.
Deze twee tijdsbeelden lijken op elkaar, maar zijn toch verschillend. Vrijwel iedereen is nu elektrisch aangedreven, de een op de e-bike of e-step. De ander op de e-bakfiets of speed pedelec.
Dat vraagt om aanpassing van de verkeersregels. Maar bovenal ook om een geduldig en respectvol omgaan met elkaar.
Foto: familiearchief
Ja Koosje we hebben het allemaal meegemaakt. De Fa.Sanders uit Altforst kwam mijn nieuwe Spartamatic in Amsterdam brengen. Ik was zo trots en blij dat ik de hele avond dwars door Amsterdam ben gereden. Ik ging er zelfs mee naar Arnhem waar mijnmoeder toen woonde. Mijn vrienden reden Floret of een Zundapp. Het was een geweldige tijd.
Dank voor je reactie.
Ja wat een tijd, jij had ook een Spartamatic…. hoop dat jouw bougies een beter leven hadden dan de mijne.
Van Amsterdam naar Arnhem wat een afstand…nu piepen de jongelui als ze van ALphen naar Maasbommel moeten fietsen.
Ja, wij zijn niet opgevoed als prinsen en prinsessen op de achterbank….
Maar goed ook!
Ja Koosje, wederom een mooi verhaal. Ik weet nog dat 2 van mijn broers een nieuwe Puch kregen . Onze Antoon een witte en onze Jan een zwarte. Mijn vader had ze achter ons huis naast elkaar geplaatst. Daar stonden ze te glimmen. Ik zie ze nog staan en hoor ook nog de vreugdekreten van mijn broers toen ze naar buiten stormden. Ikzelf heb ook ooit een blauwe maandag een brommertje gehad maar ben er na een kleine aanrijding snel weer van afgestapt.
Wij, de meisjes waren er minder op gefixeerd Tonnie!
Dit zijn weer mooie herinneringen Koosje. Van Toon weet ik niet dat ,e zijn brommer weggehaald hebben. Idd. erg pijnlijk. Ik weet dat ik ook nog af en toe op de solex mocht rijden. Prachtig!
Gr. Anny
dank voor je reactie Anny
Wat leuk en herkenbaar!
Max ( mijn man) had , na lang sparen, eindelijk een Tomos, uiteraard met een hoog stuur. Óók deze werd na het eerste avond uit, tot zijn verdriet gestolen.
Zèlf had ik een oude Mobilette, zonder vering! Na een lange tocht trilde ik nog lang na.
Angelique wat erg dat na trillen…dat had mijn Sparta dan weer niet!
Heerlijk terug in de tijd. Andere tijden kan er z’n voordeel mee doen.
Zo is dat Gerry!
Geweldig die levendigheid rondom brommers. Weer beeldend verwoord. Zelfs de merken heb je nog paraat Koosje ! En die nozems hadden ook nog zo’n bontje achterop hè. Zelf kreeg ik ‘n Mobilette om van Geleen naar Sittard naar avond-mulo over ‘n lange stille weg te gaan. Blij 16 te worden en fiets te laten staan.
Wat zuur voor je broer om dan zo’n immens bezit te verliezen 🙁 (
Groetjes Maud
Dank Maud, dat bontje was me ontschoten, leuk detail
Heerlijk verhaal om je te bescheuren! Leuke beschrijvingen Koosje. Ook ik kocht een Batavus mat o mat eind 60 en reed van uit Den Haag naar Vianen.
Dank je Riet voor je reactie, mooie herinneringen uit onze brommende tijd!
Jeugdherinneringen ook voor mij. Leukste jongens met een Tomos hadden mijn voorkeur in die tijd. En mooi respectvolle link naar de huidige jongeren die stoer racen op hun fatbike.
Dank je wel Tineke.
Jij hebt vast ook wel eens achterop gezeten met wapperend haar!
Prachtig verhaal Koosje
Dank je wel Nellie
Moi Koosje
Leuke herinneringen aan!
Er stond vroeger ook nog een oude brommer op de dael
Ons mam was als de dood dat we daar mee gingen rijden dus had ze de bougie in haar tasje als ze naar de kerk ging!!
Dat klopt Henk! Dat was ik al weer vergeten….de tijd gaat snel