Lekker een weekje weg, wat had ik er naar uitgekeken. En naar het buitenland, dat ook nog. Nou ja nipt, vanaf Vaals gerekend ligt Gemmenich een kleine 3 kilometer over de grens. Een klein Franstalig plaatsje met een bar, garage en bakker. In de buurt meanderen de riviertjes de Geul en de Berwijn.
Het huisje was in een woord top. Heel knus en compleet ingericht. Met twee terrassen, waar we, afhankelijk van de zon, nog een lichtbruine herfsttint konden opdoen. Er lag een kleine bibliotheek aan fiets- en wandelkaarten.
We stalden onze fietsen in het schuurtje. Na een eerste rondje wandelen bleek dat we de bikes niet veel nodig zouden hebben.
Nachtelijk gedoe
De eerste fles wit was op de aankomstavond al rap leeg. Onder het genot van kaas, worst en andere geneugten vergaapten we ons op tv aan B&B Vol liefde. Ik werd kriegel van het geneuzel rond hondje Roos en de liefde voor andere viervoeters. Sinds ik in mijn kinderjaren in de polder achtervolgd werd door een roedel kuitenbijters is mijn liefde voor de gemiddelde hond tot onder het nulpunt gezakt. Ook andere diersoorten kunnen me niet bekoren. Jammer, maar het is niet anders.
Zo rond middernacht zochten we onze slaapkamers op. Mijn bed voelde prima, het matras goed op dikte, het dekbed met de vogeltjes sfeervol. Maar al snel rook ik een vreselijk lucht. Ik draaide me op mijn andere zijde ook daar was het te doen. Wat kon het zijn, het leek op de lucht van een gestorven dier of iets dergelijks. Omdat het de streek is van de dassen en hun burchten dacht ik daaraan. Maar in die contreien kon het ook wat anders zijn zo las ik op mijn mobiel. Hazelmuis, wilde kat, boomklever, vliegend hert en waterspitsmuis, dat waren dieren die je zoal hier ook tegen kon komen. Het stelde me niet gerust. Ik zuchtte en zette het raam op de kiepstand voor enige frisse lucht. Uren draaide ik nog in bed. Na de toiletgang sukkelde ik gelukkig in.
De volgende ochtend voelde ik me geradbraakt. Maar het ontbijt lokte en de eitjes borrelden. Sjanet had de tafel, met twee soorten kaas, worst en jam, al ruimhartig gedekt. We bespraken de onpasselijke lucht. Sjanet had op haar kamer geen last gehad. Ze inspecteerde mijn kamer en checkte zelfs onder het bed op vergane dieren. Niets maar dan ook helemaal niets te zien laat staan te ruiken.
De aap uit de mouw
Bij het ontbijt kwam de aap uit de mouw. Of beter gezegd de kaas kwam uit de mouw. Ik opende de zak met de Bergkaas. Een zweem van dierlijke lucht kwam over me heen, dit was het! De avond ervoor had ik de kaas in blokjes gesneden. Mijn handen hadden nog even aan de afgesneden korst gefrummeld. Blijkbaar heb ik mijn handen daarna niet meer gewassen. En dat in deze tijd!
Het was een heerlijke vakantie, de Voerstreek is een mooie bestemming, het wandelen gaf veel mooie vergezichten. De riviertjes hadden weer hun normale loop, wel hing er her en der nog wat takkentroep langs de waterkant. De Belgen zijn weer in goeden doen nu het water zijn gewone beloop heeft. Dat was ook te zien in de vele Mariakapelletjes. Het gehalte aan kaarsjes, kunst- en verse bloemen was groot.
Foto das: Voerstreek.be / overige foto’s: eigen beheer
Een jaar rond, voor mij was het een fantastisch jaar. Ik denk dat ik een van de weinigen ben die dat kan zeggen over de afgelopen 365 dagen.