Welkom bij mijn pennenstreken
Hier vind je alle blogs
Daar lagen ze met zijn achten op de mat. Zorgvuldig in een stevig doosje verpakt en omwikkeld met prachtig vloeipapier. Nieuwsgierig bekeek ik de Happy Seas Socks, in de kleuren zwart, grijs, gemêleerd en met speels dessin. Helaas geen setje met balletjes in hippe kleuren, die waren het snelst weg in het keuzemenu. Wel allemaal met eigenwijze neuzen in een andere kleurstelling. Ik sloeg een paar sokken om de vuist van mijn hand. 35-38, dat zou zeker passen.
Soms weet je nog wat je op een bepaalde dag deed. Op 1 februari startte ik bij Welzijn Divers. Een nieuwe baan, hoe leuk. Maar mijn hoofd was er niet bij. Ik was maar op een ding gefocust en dat was de radio. De dag ervoor hoorde ik in het journaal dat de verplichte evacuatie voor Maas en Waal werd afgeroepen. De angst sloeg om mijn hart. Het zou toch niet zo zijn dat de familie in Maas en Waal huis en haard kwijt zou raken.
‘Kijk, daar is Barnies Kipcorner, daar ging ik met Hans vroeger soms heen.’
Ik wees vanuit de auto naar de geel rode reclame aan de gevel.
‘Vond papa dat echt lekker’, vroeg Malou.
‘Zeker weten, vooral het smikkelpakket, dat ging er goed in.’
‘Hebben ze daar ook kipnuggets,’ vroeg Rowan. ‘En ook een cadeautje?’
‘Ja hoor, ook dat.’
Ik sloeg de wijk in en parkeerde thuis voor de deur.
De vrouw naast mij in de kappersstoel zat in de wachtstand. Ik rook haar. Nou ja niet haar, maar de vloeistof waarmee haar rollers waren ingezet. Een penetrante lucht, goed voor een maandenlange stijve krul.
Je ziet het nu nog maar weinig, de permanent is hier een gepasseerd station. Een opgeföhnde asblonde coupe bepaalt hier het stadsgezicht.