Gedicht Appeltaart

Appeltaart

Zelfgebakken, met de geur van meer

het deed me aan haar denken

het deeg verbindend en gelaagd

gebakken in de vorm van een bast

veel partjes, een geheel

met het zoet van krenten, rozijnen en een snuf kaneel

de warme damp die zich verspreid in de keuken

Jij als verdeelpunt in ons midden

samen vechten om het grootste stuk van jou.

Geplaatst in de Moederdag editie van het Brabants Dagblad 2018

Er is een woord
dat zingt zich in de rondte
Het danst om me heen
op noten van toekomstmuziek.

Mijmerend dein ik mee
fantaserend over later
Maar ik parkeer je, in mijn hoofd
weer in het hier en nu.

Ik ga langzaam aan je wennen
“hoe lang nog” wordt verleden tijd
Op naar een onbeschreven ruimte
mijn toekomst, na-werktijd

65ste verjaardag 12 maart 2016

Op naar mijn pensioen 12 september 2016