Het heeft de koning behaagd …

 

Het regent vandaag vele lintjes. Vele gedecoreerden worden in alle vroegte met een smoesje uit hun huis gelokt, om vervolgens door de burgemeester verrast te worden met een decoratie.

Zo verging het ook mijn broer Ab. In alle vroegte hees hij zich in de nette kleren, want hij mocht niet ontbreken bij de presentatie van de afstudeeropdracht van kleindochter Inge. Hup, allemaal de auto in en op naar Nijmegen. Toen de auto na 1 kilometer het parkeerterrein van Avios opreed moet Ab een lichte waas voor de ogen hebben gekregen. Hoezo Avios-kantine, en waarom was het zo druk op het parkeerterrein?  Had hij iets gemist?
Met een argwanende blik keek hij van buiten de volgepakte kantine in. Wat onwennig  kwam hij binnen.
Veel bekende gezichten, hier was wat aan de hand. Met applaus werd hij binnen gehaald.  Hij liep gelijk op enkele kleintjes af.
Al snel verscheen de burgemeester getooid met ambtsketting en mooie woorden.

Een ruim vrijwilligershart

 Ab heeft een ruim vrijwilligershart en dat heeft de koning behaagd om hem een lintje toe te kennen!

Sinds 2003 is hij vrijwilliger bij Zorgcentrum St. Barbara, waar hij samen met zijn vrouw Marietje bewoners begeleidt en ondersteunt.
Ook na het overlijden van onze moeder is hij doorgegaan met zijn vrijwilligerswerk. Dat siert hem.
Bij de Stichting Leefbaar Alphen Gelderland (SLAG)
vervoert hij inwoners naar voorzieningen in de regio.  Dat is hard nodig want in Alphen is geen busvervoer. Hij doet dat serieus, afspraak is afspraak!
Zijn vrijwilligershart klopt natuurlijk ook voor voetbalclub Avios. Ook na zijn actieve voetbalperiode bleef hij de club trouw. Hij was onder meer jeugdleider, trainer en coach van zowel mannen- als vrouwenteams. Hij is nog altijd bestuurslid, organisator van rikavonden en lid van de onderhoudsploeg. Binnen de club is hij een vertrouwd en gewaardeerd gezicht.

 

Een lintje met een tintje 

 Als familie was het leuk dit festijn mee te maken. Ons gezin kleurde deze dag dan ook een beetje oranje.
Heeft hij nog wel tijd voor zijn familie, denk je wellicht? Zijn eigen gezin komt op één. Maar Ab staat ook altijd klaar voor ieder van ons.  Subtiel noem ik hier even zijn hulp bij de vele familiale verhuisbewegingen. Zijn achtergrond in de elektronica komt daarbij goed van pas. Eigenlijk verdienen alle broers een De Leeuw-kluslintje.

Maar vandaag stond Ab in de schijnwerpers.  Wij zijn trots op Ab en klinken samen met hem dan ook op deze feestelijke  dag met een mooi glaasje bubbels.

Ab 🎖️Proficiat! En Marietje natuurlijk evenzeer!

.

.

 

 

Zeebenen

 

Met rode konen zal ik het maar eerlijk opbiechten: ik ben nog stickerloos en ontving trouw elke week een pakketje met huis-aan-huisfolders. Met Sint en Kerst in zicht wil ik graag warenonderzoek doen, maar ik grijp nu mis op het vaste pakketje op de mat. Dat komt omdat mijn folderaar op reis is.

Met een bijzondere, persoonlijke brief kondigde hij rond augustus zijn vertrek aan. Hij zou aan het einde van het jaar niet met het welbekende kaartje “De bezorger wenst u een gelukkig 2025” langskomen. Hij vroeg in plaats daarvan om waardering op een andere manier te tonen: door hem te sponsoren voor zijn grote avontuur, het project School at Sea. In oktober zou hij vertrekken. Zo’n avontuur kost natuurlijk wat. Om het rond te krijgen, was hij nog druk op zoek naar sponsoren, groot en klein.

“Zeebenen” verder lezen

Stille tijd

door de abdij heen

klinken zacht rituelen –

een verstilde tijd

 

Wat onwennig rijd ik op maandag vanuit de drukte van de stad de mooie oude poort van de Abdij van Heeswijk Dinther binnen. Het is een nazomerse dag waarop de zon zich nog even van de goede kant laat zien. Ik ben een eeuwige inpak-twijfelaar en sleep bepakt en bezakt mijn spullen achter me aan, alsof er een zware winter op komst is. De ingang kan ik niet direct vinden daarom loop ik even de kerk in. Zacht klinkt sacrale muziek. Een broeder zit verscholen achter het orgel. In het hoekje met Maria roepen wat kaarsjes haar aan. Ook ik steek wat kaarsjes aan. Daarna druk ik op de bel van de entree. Ik word hartelijk ontvangen door broeder Hans die me vervolgens voorstelt aan Roelof een vrijwilliger. Roelof zal mij inpraten in de rituelen van het ‘huis van de Norbertijnen’.

“Stille tijd” verder lezen