Welkom bij mijn pennenstreken
Het leeftijdsgevoel is een bijzonder fenomeen. Toen ik rond de veertien was en Bennie als kleuter aan mijn ‘grote’ hand mee naar de kerk ging, voelde ik me bijna volwassen. Terwijl ik zelf meer servet dan tafellaken was.
Bij het zien van mijn nichten voelde ik me piepjong. Zij waren al jong voorzien van vrouwelijk schoon. Ik voelde me een klein en plat servet.
Zo heeft elke leeftijd zijn positieve en negatieve kanten. Soms voel je je oud, dan weer jong.
Ergens eind jaren zestig reed ik in mijn lelijke eend een rondje over de Maas- en Waalse dijken. In de buurt van Maasbommel was er aan de dijk een volksoploop. Ik parkeerde de eend in de berm, nieuwgierig liep ik erheen.
Op een klein podium trad Ria Valk op. Vol vuur zong ze: ‘Hou je echt nog van mij, Rocking Billy?’ Ik had nog nooit een muzikaal optreden gezien en was onder de indruk van de felheid waarmee ze dat lied zong. Het nummer startte met het geluid van loeiende koeien. Nou, dat was een bekend fenomeen voor de Maas en Waalse bevolking. Het was zo, schat ik in, wellicht mijn allereerste kennismaking met de Nederpop!
De blauwe regen tooide zich dit voorjaar weelderig met zware bloemtrossen rond de cortenstalen boog. Op de voet gevolgd door lange, zwiepende uitlopers. Nauwelijks was de plant bekomen van zijn uitbundige bloei, of de ‘New Dawn’- rozen begonnen ook aan een sierlijke opmars langs de boog. De vogels vlogen af en aan, het was een waar feest voor het oog.
Het leek vannacht buiten wel een slagveld van een of meerdere krolse poezen. Wellicht was er sprake van territoriumdrift? Ik dacht even aan Jim, (voor de intimi Jimmy), die mogelijk buiten rondscharrelt. Zij kan naar binnen, dus dat stelt me gerust. Ik heb geen idee hoe dat in de kattengemeenschap in elkaar zit. Is Jim na 22 (!) lentes nog aantrekkelijk?