De langverwachte traditionele bruiloft met henna, glanzende ringen, sapjes in fonkelende glazen, geurig gekruide hapjes, een bruidsschat en dansen tot laat in de avond. Zelfs de vloer doet golvend mee! Een aanzwellend geluid komt dichterbij, er is kabaal, blikken verstarren; de aarde beeft. Angstig gillende gasten die een steegje inrennen. Zij laveren langs ingestorte woningen en winkeltjes.
Dit is het begin van een huwelijk in de stad van Duizend-en-een-nacht. Een huwelijk met een dramatische start: een rouwsluier.
Een van de vele beelden van de aardbeving in Marokko. Met een oplopend dodenaantal waarbij de teller voorlopig nog niet stilstaat. Het prachtige Marrakesh is hard geraakt. Ook zwaar getroffen zijn de gebieden wat zuidelijker, richting het Atlasgebergte. Daar waar de vakantiegidsen reppen over authenticiteit. Met kwetsbare huisjes, veelal door de bewoners zelf gebouwd. Met eenvoudige materialen zoals leem en keien.
Een blik op het nieuws laat zien dat de schade aan de infrastructuur enorm is. Veel bewoners bivakkeren op straat, op wat kleden of in haastig opgezette tentjes. Het kampvuur in de avond zou in normale omstandigheden idyllisch aandoen. Maar daarvan is nu geen sprake.
We hebben een bijzondere band met Marokko omdat veel Nederlanders een Marokkaanse achtergrond hebben. Familie en vrienden die zo plotseling beroofd worden van huis en haard. Het moet wat zijn als je leven in een keer zo’n klap krijgt te verwerken.
Wat zou het fijn als er snel gehandeld kan worden, als de wereld even zonder grenzen en schuttingen zou zijn en we echt de handen in elkaar kunnen slaan. Daar kunnen we als wereldburgers beter van worden.
