De winter

Als ik naar buiten kijk voel ik de winter…

Daarom vandaag een stukje uit mijn jaargedicht De kleuren van Maas en Waal.

De winter

Koning Winter dient zich aan, de vorst laat soms van zich horen. Het geeft de spruiten en boerenkool een extra smaak.

De eerste sneeuw valt als poeder over de geploegde akkers.

Gemeentewerkers haasten zich naar de werf en strooien ruim met zout.

De slee komt van de zolder, de schaatsen uit het vet. Het is genieten op wielen en grienden, stille getuigen van het eens zo hoge water.

Het ijs op sloot en wetering vertoont de eerste barsten, een waaghals komt thuis met natte voeten.

We tellen af. In de verte klinkt een kerkklok.

 

Het totale jaargedicht lees je hier:

De kleuren van Maas en Waal

Alle goede dingen in 3en

Burendag Bietje Bij Bietje 2022

Na twee zaterdagen, waarop zware buien zich niets van Burendag aantrokken, laten de weergoden zich op 8 oktober van een andere kant zien.
Op buurttuin Bietje bij Bietje schijnt de zon dan ook uitbundig.  De vele jassen en fleecevesten kunnen al vlot uit.
Dit jaar krijgt de haagaanplant extra aandacht. Dat betekent veel spitwerk; zwaar werk voor de rug.  Maar gelukkig schiet een familielid met een graafmachine vanuit Maas en Waal te hulp. De sleuven worden dan ook vakkundig gegraven. “Alle goede dingen in 3en” verder lezen

Het klein pastoorke

 

Met een glimlach denk ik aan pastoor Kurstjes. Door mijn moeder liefkozend het ‘klein pastoorke’ genoemd. Het kleine pastoorke deed zijn naam eer aan, hij was kort van stuk. Een kleine anderhalve meter hoog. Hij diende vanaf de vijftiger jaren de Heer in een aantal Brabantse parochies en in 1969 maakte hij de oversteek naar Maas en Waal om in Wamel pastoor te worden. In 1989 ging hij met emeritaat. Daarna bleef hij als rector in Wamel en Dreumel bij de zorgcentra de mis doen. Een lange tijd heeft hij in verzorgingshuis Sint Barbara de heilige mis opgedragen. Strak in de planning tussen het ontbijt en het warme middageten.

“Het klein pastoorke” verder lezen

Een deugniet

 

De deugden van vroeger zijn niet meer de deugden van nu.

In onze jeugd kenden we het mooie woord deugniet, iemand die kattenkwaad uithaalde. Was de deugniet bij het kattenkwaad smerig geworden dan werd die bij ons thuis doerak genoemd.

“Een deugniet” verder lezen