Welkom bij mijn pennenstreken
‘Jose, kun je even de keukentrap vasthouden?’ Deze vraag stel ik met regelmaat aan een van de buren als ik iets moet doen op “hoogte” moet doen. Een lamp vervangen, het brandalarm afstoffen of anderszins. Ik heb hoogtevrees. Een keukentrapje met drie treden kan ik nog wel aan maar bij alles wat daarboven komt panikeer ik. Een avontuurlijke klim op de Sint Jan, een ballonvaart of kijken uit een vliegtuigraampje? Nee daar doe ik niet aan mee. “Hoogtevrees op de keukentrap” verder lezen
‘Zou jij voor je tiende verjaardag met mij naar een hotelletje willen,’ vroeg ik Rowan twee jaar geleden.
‘Oma, ik denk dat ik dat dan wel leuk vind, dan ben ik vast niet meer zo bang.’
En zo reden we afgelopen week naar Mierlo, naar het kindvriendelijke sportieve HUP hotel. Als kers op de taart mocht Malou van bijna negen ook mee. Dat was dubbel feest.
De familie-app loopt vol. Het is weer Pleinpop in mijn geboortedorp Alphen aan de Maas. Glimlachend moet ik denken aan een jaar geleden. Op vrijdagmiddag werd ik gebeld door een mij onbekend nummer uit Wisconsin. Eenmaal thuis blokkeerde ik het nummer. Bij alles wat onbekend is, vooral Amerika, ben ik alert. De wereld hangt immers van spam en andere ongein aan elkaar. Zo kreeg ik vorige week nog een mail waarin een advocaat uit het buitenland zich meldde. Of ik kon drukken op de link zodat ik de mij toekomende erfenis van een overleden oom veilig kon stellen. Nu zijn al mijn ooms al vele jaren uit de tijd dus ik heb er hartelijk om moeten lachen. “Een leeg dorp …” verder lezen
‘U bent snel op vlieghoogte.’
Dit las ik in de vacaturetekst voor een financieel medewerker m/v. Niet bij de KLM of TUI, maar op een wel erg leuke plek, bij mijn voormalige werkgever, Welzijn Farent.